IBS wordt waarschijnlijk een week eerder stopgezet!
en ik mag mee met de zeilweek, dus volgende week heerlijk 5 daagjes zeilen.
we hebben wel een contract opgemaakt, met afspraken enzo,
daar moet ik me aan houden, en als t me niet lukt om me er aan te houden dan weer terug naar de swing.
moet misschien dit weekend naar huis.. voor een weekendje, en dan t weekend na de zeilweek weer..
amar dat vind k toch wel heel spannend, dus we moeten maar even zien hoe en wat.
maar dat die IBS wordt opgeheven morgen, dat vind ik toch wel heel fijn!
ik ben weer een beetje bezig met mijn toekomst, dus dat is ook positief.
dat neemt niet weg dat de gedachten er nog steeds veel zijn, maar ik zou t nu niet zomaar nog een keer doen.
dus er zit toch wel iets aan vooruitgang in :) ook al is t gevoel nog steeds negatief, en heb ik nog steeds veel last van alles.. maar de ergste suicide plannen zijn wat weg, dus vooruitgang is t toch, ondanks dat ik natuurlijk liever nog veel meer vooruitgang zou willen!


Liefs

IBS is verlengt met 3 weken.
vandaag de zitting gehad, met advocaat rechter grifier psychiater ouders en groepsleiding
en dat allemaal in 1 klein kantoortje.
ik dacht dat die advocaat juist voor mij zou moeten zijn,
maar ze ging helemaal mee in de beslissing van de psychiater en de rechter
dus daar werd ik niet echt vrolijk van.
maargoed,
t is wel met opbouw naar de open afdeling, dus niet 3 weken de deuren op slot.
met vrijheden onder begeleiding, uitbouwend naar vrijheden op afspraak.
morgen ga k even thee drinken op de open afdeling, dat vind k toch wel erg fijn
omdat k daar ook vrienden heb enzo.
verder mag ik wel gewoon mee doen met de olympische week, dus dat is toch wel fijn.

heb de afgelopen week toch wel weer erg goed door gekregen hoeveel mensen er om me geven
en daarom zou k op dit moment t niet nog een keer doen.
maar ze vertrouwen me toch nog niet helemaal toe op de open afdeling
ook omdat t  aan mij eigenlijk niet te zien is hoe het echt gaat.
dusja zo staan de zaken ervoor op t moment.

liefs.

FUCK

IBS.

wees dan gewoon goddomme duidelijk dat je niet om me geeft.
weet ik iniedergeval waar ik aan toe ben.
want die onzekerheid en die twijfels daar kan ik absoluut niet tegen.

I thought i was important for you.

waarom lijkt het alsof de hele wereld doordraait,
terwijl ik gewoon stil sta?
alsof ik niet meer mee doe ofzo
of niet meer besta.
and sometimes i wish that my own thoughts were the truth.

ik ben er voor je, zei jij.
ik hou van je, en ik laat je niet alleen, wat er ook gebeurd zei jij.
ik kan niet zonder je, antwoordde ik.
dat hoeft ook niet want ik blijf er altijd voor jou antwoordde jij weer.

dit alles bleken slechts loze woorden,
want al maanden ben jij er niet voor mij,
al maanden heb je het te druk met jezelf en de andere mensen om je heen,
om je zorgen te maken om mij,
al maanden is zelfs de vraag '' hoe gaat het met je'' te veel.
en het enige contact dat we soms nog hebben, komt vanuit mij.

maar ik leef nog,
en heb al tijden overleefd
zonder dat jij er voor mij bent.
dus ik ben toch sterker dan ik dacht.

want jij bent niet de enige waarvan ik dacht dat ik niet zonder kon
en waar ik nu niets meer van hoor,
en toch blijk ik sterk genoeg te zijn.
het is me wel duidelijk, dat jij niet zoveel van mij hield als ik van jou.
en toch..
toch mis ik je.

Dulce et decorum est

Bent double, like old beggars under sacks,
knock-kneed, coughing like hags, we cursed through sludge,
Till on the haunting flares we turned our backs,
And towards our distant rest began to trudge.
Men marched asleep. Many had lost their boots,
but limped on, blood-shod. All went lame, all blind;
Drunk with fatigue; deaf even to the hoots
Of gass-shells dropping softly behind.

Gas. GAS. Quick, boys.- An ecstasy of fumbling,
Fitting the clumsy helmets just in time,
But someone still was yelling out the stumbling
And floundering like a man in fire or lime. -
Dim through the misty panes and thick green light,
As under a green sea, I saw him drowning.

In all my dreamms before my helpless sight
He plunges at me, guttering, chocking, drowning.

If in some smothering dreams, you too could pace
Behind the wagon that we flung him in,
And watch the white eyes writhing in his face,
His hanging face, like a devil's sick of sin;
If you could hear, at every jolt, the blood
come gargling from the froth-corrupted lungs,
Bitter as the cud
Of vile, incurable sores on innocent tongues,
My friend, you would not tell with such high zest
To children ardent for some desperate glory,
The old lie; Dulce et decorum est
Pro patria mori