ik wil,
schreeuwen
huilen
rennen,
slaan,
gillen,

en het enige wat ik doe is..
smile.

locked up inside.

And I'd give up forever to touch you
'Cause I know that you feel me somehow
You're the closest to heaven that I'll ever be
And I don't want to go home right now

And all I can taste is this moment
And all I can breathe is your life
and sooner or later it's over
I just don't want to miss you tonight

And I don't want the world to see me
'Cause I don't think that they'd understand
When everything's made to be broken
I just want you to know who I am

And you can't fight the tears that ain't coming
Or the moment of truth in your lies
When everything feels like the movies
Yeah, you bleed just to know you're alive

And I don't want the world to see me
'Cause I don't think that they'd understand
When everything's made to be broken
I just want you to know who I am

And I don't want the world to see me
'Cause I don't think that they'd understand
When everything's made to be broken
I just want you to know who I am

And I don't want the world to see me
'Cause I don't think that they'd understand
When everything's made to be broken
I just want you to know who I am

I told another lie today
And I got through this day
No one saw through my games
I know the right words to say
Like "I don't feel well"
"I ate before I came"

Then someone tells me how good I look
and for a moment
For a moment I am happy
But when I'm alone
No one hears me cry

I need you to know
I'm not through the night
Some days I'm still fighting to walk towards the light
I need you to know
That we'll be okay
Together we can make it through another day

I don't know the first time I felt unbeautiful
The day I chose not to eat
What I do know is how it changed my life forever
I know I should know better
There are days when I'm okay
And for a moment
For a moment I find hope
But there are days when I'm not okay
And I need your help
So I'm letting go

I need you to know
I'm not through the night
Some days I'm still fighting to walk towards the light
I need you to know
That we'll be okay
Together we can make it through another day

You should know you're not on your own
These secrets are walls that keep us alone
I don't know when but I know now
Together we'll make it through somehow
Together we'll make it through somehow

I need you to know
I'm not through the night
Some days I'm still fighting to walk towards the light
I need you to know
That we'll be okay
Together we can make it through another day




-- verder niets achter zoeken, ik vind de tekst gewoon mooi. --

now you've won...

Rip the earth in two with your mind
Seal the urge which ensues with brass wires
I never meant you any harm
But your tears feel warm as they fall on my forearm

But close my eyes for a while
Force from the world a patient smile

How can you say that your truth is better than ours?
Shoulder to shoulder, now brother, we carry no arms
The blind man sleeps in the doorway, his home
If only I had an enemy bigger than my apathy I could have won
But I gave you all

Close my eyes for a while
Force from the world a patient smile

But I gave you all
But you rip it from my hands
And you swear it's all gone
And you rip out all I have
Just to say that you've won

Well now you've won

Ik wou even zeggen dat als je t leuk vind dat je dan vanavond de madiwodovrijdagshow van paul de leuw en fillemon moet kijken. daar kom ik waarschijnlijk in om draag paars dag ( 10 december, morgen dus) te promoten!

LALA I'M IN LOVEE <3

wie ben ik?
wie ben ik als ik me elke dag heel anders voel,
en niet alleen de ene dag, maar ieder uur.
het ene moment vrolijk, het andere moment verschrikkelijk rot,
het ene moment blij zijn dat ik leef, en het volgende moment weer plannen maken.
het ene moment sociaal en aan iedereen denkend, het volgende moment in mijn eigen wereld.
dan weer in het jaar 2010, dan in 2000, in 2008 of 2009 of whatever.
dan is het alles, dan is het niets,
het wisselt zo erg.
dat ik gewoon niet meer weet wie ik ben
en of ik uberhoubt wel iemand ben..
of ben ik gewoon niemand,
gewoon een wezen dat rondzwerft op deze aarde
ik weet niet meer wie ik ben.
en ik wou dat ik eindelijk een Monica kon terug vinden,
die weet wie ze iets, en het gevoel heeft dat ze iemand is,
iemand waarvan de omgeving weet wat ze kunnen verwachten
en niet zo ontzettend wisselend.
één ding weet ik,
ik ben iets, en ik leef.
en of ik daar nou zo blij mee ben..
tsja.
daar kom ik ooit nog wel op terug..

geen woorden voor het gevoel.

Rust In Vrede Peter.

we zullen je nooit vergeten <3

Smoes - Rene Huigen

Als excuus voor weet ik wat al niet
Heb ik bij leven vele mooie
Excuses bedacht, maar van alle
Excuses vind ik deze de mooiste:

Vandaag is dit mijn dag niet,
Vandaag ben ik mijzelf niet

Vandaag is de zon mijn zon niet
En is het licht mijn licht niet

Vandaag is mijn schaduw
Mijn schaduw niet

Vandaag ben ik niet in vorm,
Want vandaag staat de zon laag

Vandaag zijn de bomen zichzelf niet,
En zijn de straten en de huizen
En zijn de mensen zichzelf niet

Noch zullen ze dat morgen
Of overmorgen zijn;
Ze zijn het nooit geweest

Vandaag bevindt ik mij
In een eigenaardig decor

Vandaag is de wereld een smoes
Die niemand geloven wil

Als een brug openstaat,
Want zij staat niet open
Tenzij ze open staat

En zie: het onwaarschijnlijke gebeurt

Ze opent zich langzaam voor mij

zoveel mensen zeuren over de daad van antonie kamerling,
dat het egoistisch is om zelfmoord te plegen
en dat ze het zelf nooooit zouden doen
maar alsjeblieft mensen, oordeel niet over een ander
en over de keuzes die iemand maakt.
je weet niet wat voor ellende iemand door maakt
je weet niet hoe het voelt,
je kunt t je misschien wel inbeelden, maar hoe iemand zich echt voelt..
dat weet niemand.
dus oordeel nou niet.

je kunt niet zeggen of je t zelf ooit zal doen of niet. Als je zelf een hele zware depressie door maakt dan weet je wat het is. dat je alleen nog maar aan dood kunt denken. en opgegeven moment zie je alle goede dingen om je heen niet meer. ze zijn er wel, en de buitenwereld ziet dat ook, maar dat zie je zelf neit meer. niks is nog goed, niets bied je plezier, alles is doelloos, en je vind jezelf ontzettend waardeloos. het enige wat je ziet en voelt is duisternis en ellende. ook ben je op zo'n moment dus danig ziek dat je de gevolgen van je daad simpelweg niet KUNT overzien. Dus oordeel niet over zijn daad als je niet weet hoe het is, om zwaar depressief te zijn en niets liever te willen dan doodgaan. en veel depressieve mensen vinden zichzelf niets waard, ze hebben neit door dat er mensen zijn die van ze houden, en de kernovertuiging ''ik ben waardeloos'' is nogal een bekende bij depressieve mensen. En zelfs al ben je zelf wel zwaar depressief geweest, bij iedereen uit een depressie zich op een andere manier, dus misschien heb je zelf je depressie heel anders aangepakt, je weet niet hoe het er in het hoofd van Antonie Kamerling aan toeging, en je weet niet wat voor ellende hij heeft door gemaakt. maar lees maar eens goed wat ik hier boven over zware depressie heb geschreven, en ik hoop dat iedereen dan door heeft dat het niet zomaar een egoistische zwakke daad is geweest. maar dat een depressie en al elemaal een zware depressie een ernstige ziekte is.

Help, I have done it all again
I have been here many times before
Hurt myself again today
And, the worst part is there's no-one else to blame


Be my friend
Hold me, wrap me up
Unfold me
I am small
and needy
Warm me up
And breathe me


Ouch I have lost myself again
Lost myself and I am nowhere to be found,
Yeah I think that I might break
Lost myself again and I feel unsafe


Be my friend
Hold me, wrap me up
Unfold me
I am small
and needy
Warm me up
And breathe me

my emotions.. are so confusing.

ik haat je, ga weg, blijf hier, ik hou van je.

Oud verdriet

Ik kom pas als je liggen gaat
je klaar bent voor de nacht
ik kom in beelden, in fragmenten
hard, ineens en onverwacht

ik kom terwijl je uit het raam kijkt
van je favoriet café
ik zal er zijn zodra je even denkt
'ík heb er vrede mee'

als je eens rustig over zee kijkt
en je denkt: ''nu heb ik rust'
heb ik je onverwacht en zachtjes
keihard op je ziel gekust

Je noemt me oud verdriet
doe wat je wilt
je noemt me oud verdriet
doe wat je wilt
je noemt me oud verdriet
doe wat je wilt
maar zo vreselijk oud ben ik nog niet

ik kom het liefste als je luistert
naar een onverwacht mooi lied
ik kom pas kijken, weken, maanden
na het echte groot verdriet

ik schuil in weggestopte foto''s
iets wat jej vindt onder de bank
en echt ik ben niet te verdrinken
ik schuil het makkelijkst in drank

ik kom soms midden in het lachen
dat zo overgaat in huilen
het zijn precies de zelfde tranen
die alleen maar van hun namen ruilen

je noemt me oud verdriet
doe wat je wilt
je noemt me oud verdriet
doe wat je wilt
je noemt me oud verdriet
doe wat je wilt
maar zo vreselijk oud ben ik nog niet

maar het liefste kom ik 's nachts
als je niet slapen kan
juist dan, juist dan

je noemt me oud verdriet
doe wat je wilt
je noemt me oud verdriet
doe wat je wilt
je noemt me oud verdriet
doe wat je wilt
maar zo vreselijk oud ben ik nog niet

As it is in heaven..

vanaf nu is mijn leven van mij
ik heb maar zo'n korte tijd op aarde
en mijn verlangen heeft me hier gebracht
alles wat mij ontbrak
en alles dat ik vergaarde

en toch is het de weg die ik verkoos
mijn vertrouwen was eindeloos
dat mij een klein stukje toonde
van de hemel diei k nooit vond

ik wil voelen dat ik leef
al mijn dagen lang
ik wil leven zoals ik wil
ik wil voelen dat ik leef
wetend dat ik goed genoeg was

ik ben nooit mijzelf verloren
het sliep al die tijd in mij
misschien had ik nooit 'n keuze
behalve dan de wil om te leven

het enige dat ik wil is gelukkig zijn
zijn wie ik ben
sterk zijn en vrij
de dag uit de nacht zien opkomen

ik ben hier
en mijn leven is alleen van mij
en de hemel waar ik van overtuigd was
blijkt ergens daar te zijn

ik wil voelen
dat ik mijn leven..
heb geleefd.

ik heb zoveel dingen om te schrijven.
zoveel dat ik hier zou willen delen
gedichten
songteksten
verhalen
foto's.
maar het lukt me niet
omdat ik geen rust kan vinden
in de gedachtes die ik heb.
en daarom blijven alle mooie dingen
die ik zo graag zou willen delen
vast
muurvast
eigenlijk plaats ik hier bijna nooit meer iets moois..
omdat er geen ruimte voor is in mijn hoofd
maar die komt wel weer
OOIT.

alleen duurt t allemaal gewoon heel erg lang.

hmm toch maar even een songtekstje delen.. want die past hier wel bij
laat me maar, en kom nog even niet naar hier.
en dan kom ik vanzelf weer
en zal ik alle tijd die ik verloren heb weer inhalen
http://www.youtube.com/watch?v=_0xZaSQilD8

alleen is de mist nog niet opgetrokken..
maar dat komt wel
echt.

de mist is opgetrokken
de velden zijn weer schoon
ik weet het,
het heeft lang geduurd..
maar zo ben ik het gewoon

het mist soms op m'n velden
en dan trek ik mij stil terug
tot ik het zelf heb opgelost

maar ik ben er bijna,echt
ik ben er bijna, echt

verlaat me niet
niet nu
maar kom nog even niet naar hier

niet bang zijn voor me meisje,
ik ben niet gek, juist niet
ik wil gewoon de rust terug
die me kennelijk verliet
die me kennelijk wel verliet

ik ben er bijna, echt

verlaat me niet
niet nu
maar kom nog even niet naar hier

en ondertussen in mijn hoofd
ik had je toch een lied beloofd
maar het heeft al meer dan duizend zinnen
en toen ineens kwam daar de brug
en nam ik al mijn woorden terug
omdat ik het nooit zal durven zingen
dus waarom aan zo'n lied beginnen?

kom nog even niet naar hier








en vooral de dik gedrukte delen is toepasselijk.

www.flickr.com/monicabos

IBS wordt waarschijnlijk een week eerder stopgezet!
en ik mag mee met de zeilweek, dus volgende week heerlijk 5 daagjes zeilen.
we hebben wel een contract opgemaakt, met afspraken enzo,
daar moet ik me aan houden, en als t me niet lukt om me er aan te houden dan weer terug naar de swing.
moet misschien dit weekend naar huis.. voor een weekendje, en dan t weekend na de zeilweek weer..
amar dat vind k toch wel heel spannend, dus we moeten maar even zien hoe en wat.
maar dat die IBS wordt opgeheven morgen, dat vind ik toch wel heel fijn!
ik ben weer een beetje bezig met mijn toekomst, dus dat is ook positief.
dat neemt niet weg dat de gedachten er nog steeds veel zijn, maar ik zou t nu niet zomaar nog een keer doen.
dus er zit toch wel iets aan vooruitgang in :) ook al is t gevoel nog steeds negatief, en heb ik nog steeds veel last van alles.. maar de ergste suicide plannen zijn wat weg, dus vooruitgang is t toch, ondanks dat ik natuurlijk liever nog veel meer vooruitgang zou willen!


Liefs

IBS is verlengt met 3 weken.
vandaag de zitting gehad, met advocaat rechter grifier psychiater ouders en groepsleiding
en dat allemaal in 1 klein kantoortje.
ik dacht dat die advocaat juist voor mij zou moeten zijn,
maar ze ging helemaal mee in de beslissing van de psychiater en de rechter
dus daar werd ik niet echt vrolijk van.
maargoed,
t is wel met opbouw naar de open afdeling, dus niet 3 weken de deuren op slot.
met vrijheden onder begeleiding, uitbouwend naar vrijheden op afspraak.
morgen ga k even thee drinken op de open afdeling, dat vind k toch wel erg fijn
omdat k daar ook vrienden heb enzo.
verder mag ik wel gewoon mee doen met de olympische week, dus dat is toch wel fijn.

heb de afgelopen week toch wel weer erg goed door gekregen hoeveel mensen er om me geven
en daarom zou k op dit moment t niet nog een keer doen.
maar ze vertrouwen me toch nog niet helemaal toe op de open afdeling
ook omdat t  aan mij eigenlijk niet te zien is hoe het echt gaat.
dusja zo staan de zaken ervoor op t moment.

liefs.

FUCK

IBS.

wees dan gewoon goddomme duidelijk dat je niet om me geeft.
weet ik iniedergeval waar ik aan toe ben.
want die onzekerheid en die twijfels daar kan ik absoluut niet tegen.

I thought i was important for you.

waarom lijkt het alsof de hele wereld doordraait,
terwijl ik gewoon stil sta?
alsof ik niet meer mee doe ofzo
of niet meer besta.
and sometimes i wish that my own thoughts were the truth.

ik ben er voor je, zei jij.
ik hou van je, en ik laat je niet alleen, wat er ook gebeurd zei jij.
ik kan niet zonder je, antwoordde ik.
dat hoeft ook niet want ik blijf er altijd voor jou antwoordde jij weer.

dit alles bleken slechts loze woorden,
want al maanden ben jij er niet voor mij,
al maanden heb je het te druk met jezelf en de andere mensen om je heen,
om je zorgen te maken om mij,
al maanden is zelfs de vraag '' hoe gaat het met je'' te veel.
en het enige contact dat we soms nog hebben, komt vanuit mij.

maar ik leef nog,
en heb al tijden overleefd
zonder dat jij er voor mij bent.
dus ik ben toch sterker dan ik dacht.

want jij bent niet de enige waarvan ik dacht dat ik niet zonder kon
en waar ik nu niets meer van hoor,
en toch blijk ik sterk genoeg te zijn.
het is me wel duidelijk, dat jij niet zoveel van mij hield als ik van jou.
en toch..
toch mis ik je.

Dulce et decorum est

Bent double, like old beggars under sacks,
knock-kneed, coughing like hags, we cursed through sludge,
Till on the haunting flares we turned our backs,
And towards our distant rest began to trudge.
Men marched asleep. Many had lost their boots,
but limped on, blood-shod. All went lame, all blind;
Drunk with fatigue; deaf even to the hoots
Of gass-shells dropping softly behind.

Gas. GAS. Quick, boys.- An ecstasy of fumbling,
Fitting the clumsy helmets just in time,
But someone still was yelling out the stumbling
And floundering like a man in fire or lime. -
Dim through the misty panes and thick green light,
As under a green sea, I saw him drowning.

In all my dreamms before my helpless sight
He plunges at me, guttering, chocking, drowning.

If in some smothering dreams, you too could pace
Behind the wagon that we flung him in,
And watch the white eyes writhing in his face,
His hanging face, like a devil's sick of sin;
If you could hear, at every jolt, the blood
come gargling from the froth-corrupted lungs,
Bitter as the cud
Of vile, incurable sores on innocent tongues,
My friend, you would not tell with such high zest
To children ardent for some desperate glory,
The old lie; Dulce et decorum est
Pro patria mori

A failure is not getting down, it’s just not getting up again.

 Today was my last day as a victim, and my first day as survivor.

en ooit zal ik dat kunnen zeggen.

en zal het voelen als survivor.

 And she hides in bright colours hoping no one will ask..

Have the courage to live. Anyone can die.

Being happy doesn't mean that everything is perfect.

it just means you decided to look behind the imperfections.

Ik heb een writersblock.

ik ga gewoon mijn best doen,
om er voor te zorgen dat de band met mijn ouders weer heel goed wordt.
en opzich gaat dat op oppervlakkig gebied best goed.
maar ik vind het heel moeilijk om als ik me niet goed voel om dan naar mijn ouders te gaan.
maar k wou wel dat ik die band met ze heb.
dus ik blijf mijn best doen.
en hoop dat dat het komend weekend wat dat betreft wat beter gaat
wat andere dingen ook
want dit weekend was niet zo heel geweldig.
maar ik blijf gewoon mijn best doen.

x

sorry dat ik hier zo weinig schrijf.
maar ik weet gewoon niet zo goed wat ik moet schrijven.
maybe binnenkort weer meer!
sorry

x

Hoe kan ik weten,
of mijn besluiten te voorbarig zijn
Hoe kan ik weten
of mijn conclusies de juiste zijn
ik weet het niet,
en daarom doe ik wel gewoon wat mij het beste lijkt.
en ook dat is weer een besluit, waarvan ik niet weet
of het juist is.
wat is juist, wat niet?
doe ik de goede dingen?
of juist geheel verkeerd?

Give me the reason.

zelfs na een best goede avond als deze blijf ik mij afvragen waar ik het allemaal voor doe.
waar doe ik t allemaal in hemelsnaam nog voor?
de gedachten dat ze t best leuk hebben zonder mij blijft aanwezig.
en het vechten valt me zo verdomd zwaar.
elke dag is het vechten, elke dag weer.
en waar doe ik het nou allemaal voor??
en ondertussen adem ik maar gewoon verder.


Ik lig op m'n rug in het gras
En aanschouw de maan
Ik vraag haar of zij misschien weet
Waarom wij bestaan
Waarom we worden geboren
En straks weer gaan
Maar ze zwijgt
En kijkt me lachend aan


Laat me zien
Waar ik voor leef
Laat me voelen
Wat ik geef
Een moment zodat ik weet
Dat alles niet voor niets is
Dat alles niet voor niets is geweest


Je kunt je eigen regels maken en bepalen
Daar in ben je vrij
Het spel begint en dat het eindigt is gegeven
Maar daar blijft het bij
Er is geen schuld maar elke stap heeft consequenties
Voor iedereen
En toch speel je dit spel alleen


Oh ik kan maar niet bevatten
Waar en waarom ik hier ben
Zoekend naar een antwoord
Op een vraag die niemand kent
Oh ik wil dit spel best spelen
Maar hoe moet dat
Als ik niet weet wat het doel is
Moet ik dan blind geloven
Dat het zo z'n reden heeft
Dat geen mens mij kan vertellen
Waarom ik dit leven leef
En dat alles hier dus neerkomt
Op vertrouwen
En dat ik net dat gevoel mis
Laat me zien
Waar ik voor leef
Laat me voelen
Wat ik geef
Een moment zodat ik weet
Dat alles niet voor niets is
Dat alles niet voor niets is geweest

Monique, Jingliu, djamila, Monica & Idde

Monique, jingliu, djamila, monica & Idde

Monica, djamila, jingliu & idde, met opgeblazen hoofden

Net even lekker in Harlingen wezen uitwaaien,
dat was best even fijn.
even afleiding, even ergens anders.
zal er binnenkort even foto's van plaatsen!

Intake gesprek was goed, begin waarschijnlijk 10 mei.
moet nog wel wat doelen voor mezelf op papier zetten,
maar dat komt goed.

Nijmegen was ook prima, lang verhaal dat komt nog.

en andrea en papa zijn weer in Nederland.

dus heel wat spanning zou weg moeten zijn.
maar ben nog steeds gespannen en er is nog steeds veel.
k ga opbouwen weer meer naar huis, maar eigenlijk gaat t nog helemaal niet zo geweldig.
maar ik denk dat ik t thuis ook wel red. en dan is de bedoeling dat ik 10 mei dus weer
helemaal thuis slaap en overdag op dagbeh. ben.
t lijkt gewoon alsof ik nog steeds op slot zit,
mn gedachten en emoties komen er allemaal niet echt uit,
en schrijf ook minder dan ooit tevoren.
( schrijven niet hier maar gewoon voor mezelf..)

I'm Confused.
en weet niet zo goed wat ik met mezelf aan moet.
weet niet wat ik wil.
zo ook met t naar huis gaan
ik wil wel meer naar huis
maar eigenlijk wil ik t ook helemaal niet.
ik weet t niet.
en zo veel meer dingen,
waarvan ik helemaal niet weet wat ik wil.
maar ik hoop dat ik daar in de loop der tijd snel achter zal komen.

omdat mijn emoties en gedachten in een achtbaan gaan,.
spanning, veel spanning.

vrijdag 15:00 intake op dagbehandeling,
met meneer Jorritsma mijn nieuwe behandelaar.
en mevrouw Bosma, intensief psychiatrisch gezinsbegeleider.
spanning spanning.

Donderdag 14:00 bij prof van kampen in Nijmegen.
eens kijken of ze nog iets voor mijn knietje kunnen doen,
of dat het toch allemaal bij HMS hoort..
spanning spanning.

situatie met die aswolk, mijn vader en zus in singapore.
mijn zus haar operatie, wanneer komen ze weer in Nederland.
spanning spanning.

en dan nog de therapieen, en traumaverwerking.
spanning spanning.

en t enige dat ik kan doen, is gewoon doorademen..
en af en toe een uitweg zoeken, waardoor k die spanning wat kwijt kan.
Ik weet alleen niet zo goed hoe..
weet alleen slechte manieren..
en t schrijven wil ook niet zo goed tegenwoordig.
zit vast, op slot, muurvast.

maar ik adem gewoon maar verder,
en hoop ik dat na vrijdag,
als ik meer weet over mijn zus, nijmegen en dagbehandeling
dat er dan wat spanning weg gaat..

http://andreabos.waarbenjij.nu/index.php?page=message&id=3390170

Hier staat wat mijn zus zelf geschreven heeft.
dat is wat makkelijker. en horen jullie t gewoon van haar.
vrijdag komt ze terug naar Nederland.
Liefs,

ohja engeland was super
binnenkort komen foto's!

My Big sister.

the only thing i can do for you now, is just be there for you.
maar jij bent ver weg. maar heel snel weer hier,
en voor het eerst.. wou ik dat je gewoon ver weg bleef.
want dit is niet leuk.
ik hou van je,
en ik hoop dat alles goed komt.
en ik baal ervan dat je nu eerder terug moet komen.
als jij weer hier bent, dan gaat de beer weer bij jou logeren!
My big sister,

I LOVE YOU!!!

en we hopen gewoon, dat alles goed komt. gelukkig zijn ze er optijd bij,
en we blijven hopen dat t goed komt.
maar zorgen maak ik me wel, en ben gewoon heel erg geschrokken.
en ik hou van je,
ik hou gewoon heel veel van je.
en wederom,
voor het eerst.. had ik gehoopt dat je ver weg bleef.
want op dit moment zou dat betekenen dat alles goed was.

Love.

Omdat dit is wat ik nog wel écht leuk vind.
en waar ik ook écht van genieten kan.

My True love.

~ .~UPDATES ~. ~

We gaan weer iets nieuws proberen,
met medicijnen dit keer.
antipscyhotica.. Risperdal.
niet dat ik psychotisch ben maar toch.
antipsychotica helpt om wat controle op je gedachten terug te krijgen.
en die controle heb ik wel nodig.
aangezien mijn gedachten op hol slaan, en ik te veel aan mijn hoofd heb,
gaan we proberen of dit werkt.
aangezien ik niet naar gesloten groep wil, ondanks dat dit misschien wel beter zal zijn.
ik wil t niet. omdat ik alleen maar angstiger wordt, als de deuren op slot gaan.
daarom gaan we dit maar weer proberen.
we merken t wel toch, of t werkt!
en gewoon met kleine hoeveelheid,
want psychotisch ben ikn iet.
maar hopelijk vind ik dan weer de controle terug,
en kan ik weer echt verder werken,
aan mezelf.
en aan mn toekomst

----------------------------------------------------------------------------
met mn knie gaat t ook nog steeds niet goed,
en in Leeuwarden kunnen ze niks voor me doen.
ja fysio.. maar om dat nou nog 10 jaar te doen en amper vooruitgang te merken,
slechts geen verslechtering.. ja of ik daar nou zin in heb..
en om het plaatje weer compleet te krijgen, toch maar weer naar Nijmegen.
dus daar 22 april heen.
en dan zien we verder.

------------------------------------------------------------------------

meer dan een jaar geleden, heb ik aangifte gedaan over één van de dingen die gebeurd is in mijn leventje.
dit betrof een zaak van toen ik 15 jaar was ( ben inmiddels 17) iets meer dan een jaar geleden heb ik dus aangifte gedaan. en er verder niks meer over gehoord.
2 weken geleden werd ik weer gebeld door de politie, en blijkt het onderzoek in volle gang te zijn.
2 weken geleden heeft hij alles bekend. nu is het afwachte op uitspraak van officier van justitie, en uiteindelijjk zal er een rechtzaak volgen. vind het erg spannend, maar het voelt ergens ook wel goed dat ik bevestiging krijg dat hij fout zat, en niet ik.

------------------------------------------------------------------------
wanneer ik met de dagbehandeling ga beginnen weet ik nog niet.

------------------------------------------------------------------------

t weekend van 10 en 11 april ga ik naar engeland,
naar Bristol.
en daar zingen we dan in de kathedraal daar.
en daar heb ik zin in :)

-------------------------------------------------------------------------
en we gaan niet naar singapore in de meivakantie :(

Confusion

de titel zegt genoeg.
I'm confused.

Omdat deze 2 mannen met hun muziek mij weer laten voelen dat ik leef.
en mij me weer even gelukkig laten voelen.
en beseffen dat dat dus nog kan.

Alles gaat voorbij, maar eerst genieten we ervan, eerst genieten we ervan. Alles gaat voorbij, maar eerst genieten gelukkig, genieten we ervan.

''

Ik ken niemand die gelukkig is

en ik ken heel veel lieve mensen.

Ik ken heel veel lieve mensen

die geloof ik heel gelukkig zijn geweest.

''

Of als ik wakker word, nat van paniek

Dat ik niet weet meer waar ik ben zo ziek

Dan denk ik hoe het was, het was toen jij

En ik denk je hier bij mij

''

Ik ben er bijna, echt

Ik ben er bijna, echt

Verlaat me niet

Niet nu, niet nu

Maar kom nog even niet naar hier

Niet nu, kom nog even niet

Kom nog even niet

''

Niet iedereen kan een held zijn

Er moeten ook mensen gered

De truc is dansen op de gulden middenweg

En dat red ik nog maar net

Is Niemand die vertellen kan

Waarom en waarom jij

En ik want ik ben er nog

Ik sleep me naar de voordeur

En dan kijk ik is de middenweg al vrij

En ik zeg

Oh Slaap zacht, Elisabeth

Slaap zacht, Elisabeth

Slaap zacht

''

Vandaag ben ik gaan lopen

Omdat dat is wat ik wou

Heb geen idee waarom men zei dat het niet kon

Zeg liever ga maar, dat is leuk

En moet je doen

Want kijk me lachen man

Hier loop ik nou

en zo kan ik nog heel veel citaten doen van nummers van Acda en de Munnik want die muziek betekend zoveel voor mij, en de teksten zijn ontzettend goed. maar dan zijn jullie morgen nog steeds aan het lezen.

eerlijkheid, dat is belangrijk.
dus ik zal hier ook eerlijk zijn naar jullie,
ondanks dat ik dat verschrikkelijk moeilijk vind,
en ik niet wil dat jullie je zorgen gaan maken..
maar door niks te zeggen, of door te beweren dat het goed gaat..
dan ben ik niet eerlijk,
niet naar jullie, en niet naar mijzelf.

het gaat inmiddels weer een klein beetje beter, maar heb heftige periode gehad
die uiteindelijk denk ik wel tot goede dingen zal lijden.
ik heb inmiddels niet meer al mijn vrijheden, mag nog wel naar buiten maar alleen als er anderen bij zijn. dit mogen ook vrienden ofzo zijn. maar gewoon niet meer alleen. dit allemaal na afgelopen woensdag en donderdag.
afgelopen tijd begon ik weer steeds suicidaler te worden, en ging het heel erg achteruit. en na dinsdag in groningen geweest te zijn, om te winkelen, woensdag zwembad, systeemgesprek + gala werd het mij allemaal te veel. ik kan al die prikkels niet hebben,
ik ben nu 14 weken hier in de swing, en merk amper vooruitgang.
we zijn nog steeds niet echt begonnen met behandeling, en moet sowiezo nog tot maandag wachten tot diagnostiek en dan zal ik uiteindelijk echt in behandeling gaan.
maar als je er elke keer weer achter komt, welke dingen allemaal niet lukken en je eigenlijk geen vooruitgang merkt. ondanks dat iedereen maar zegt dat ik het zo goed doe etc. ja okee sommige dingen gaan misschien beter dan eerst. maar ik voel me verder nog helemaal niks beter, k voel me nog steeds ontzettend rot.
toen ik uiteindelijk besloot om naar de swing te gaan, had ik hoop, en wou ik weer vechten, inmiddels na 14 weken ben ik de hoop wat kwijt. en woensdagavond tijdens het gala hier werd t me te veel. ik ben van t gala weggelopen en daarna heel veel in mijn arm gesneden, en opgegeven moment merkte ik dat dat mij amper rustig maakte, en dat ik me nog steeds heel rot voelde, en bovendien wou t niet echt stoppen met bloeden, dus ik bedacht dat ik maar leiding nodig had, dus toen heb ik een meisje van hier gesmst, of ze alsjeblieft iemand van de leiding wou sturen omdat het helemaal mis ging. dus uiteindelijjk kwam eerst dat meisje aangesprint, die schrok natuurlijk heel erg, omdat het nogal een bende was, en daarna kwam leiding. die heeft mijn arm verbonden en daarna mocht ik niet meer naar mijn kamer, en heb ik nog even met haar gepraat. maar eigenlijk hielp ook dat mij niet om mij beter te voelen, dus ik zat de hele tijd in de woonkamer en het werd maar erger en erger in mijn hoofd. dus uiteindelijk ben ik naar mijn kamer gegaan met het excuus dat ik andere kleren aan ging doen( ik had nog mijn gala jurk aan). ik trok het niet meer, en ik was de hoop kwijt. toen begon ik met een overdosis pillen innemen, ik had er meer dan 200 op mijn kamer( slaappillen, paracetemol & ibubrofen) maar nadat ik er 60 gehad had, viel ineens mijn blik op een foto van mijn zus, en toen bedacht ik mij, dat ik het haar niet aan kan doen, dat zij voor mij terug zou moeten komen uit singapore. dus toen ben ik naar de groepsleiding gegaan en vertelde dat ik 60 pillen had gehad, en dat is natuurlijk veel te veel. en is hardstikke slecht voor je, dus de leiding gelijk met de dienstdoende arts bellen en ze vertelden mij alvast dat ik mijn spullen moest gaan pakken en dat ik naar het ziekenhuis moest. die dienstdoende arts zei dat er een ambulance moest komen omdat ik met spoed naar het ziekenhuis moest, maar ik wou niet met ambulance, dus heb ik alles geprobeerd zodat ik niet met ambulance moest, en uiteindelijk heb ik ze overghaald dat we met een swingbusje gingen, maar dan moesten er wel persé 2 groepsleiding mee. dus dat is uiteindelijk gebeurd. in het ziekenhuis stonden er al gelijk artsen en verpleegkundigen te wachten en werden er meteen allemaal tests gedaan en is mijn maag gespoeld en daarna allemaal medicijnen erin, norrit en nog meer spul. dit om mijn maag lever en nieren enzo te beschermen. al gelijk werd duidelijk dat ik er sowiezo nog die nacht moest blijven en misschien langer, maar dat hing af van de bloeduitslagen etc. ik kreeg infuus met een spul erin dat aan de paracetemol bind, zodat het niet in je bloed blijft.
die nacht om 3 uur moest ik nog bloed prikken, en de volgende dag om 12 uur mocht infuus eruit, mijn lever etc zijn niet blijven beschadigd, ze hebben wel een behoorlijke klap gehad, en zijn ook wel beschadigd enzo, maar het zal vanzelf weer herstellen. dus kon er nog wel even last van houden, maar het komt wel weer allemaal goed. en dus mocht ik gistermiddag weer naar de swing. wederom door 2 begeleiders opgehaald.
mijn ouders zijn wel gelijk die avond ingelicht, en zijn nog naar t ziekenhuis gekomen enzo. was allemaal heel wazig, maar ik kan het me ook niet zo goed meer herinneren allemaal, want ik zakte steeds weg enzo, en dan werd er vanalles tegen me gezegt dat ik bij moest blijven ofzo, beetje vaag allemaal.
daarna nog met mijn arts hier gepraat, en daarin heb ik heel veel uitgelegd. en ik denk dat voor hem nu heel veel duidelijk is, heb dingen verteld, die me eerder niet gelukt zijn. maargoed het was niet zo'n slimme actie. maar ik ben gewoon de hoop kwijt. en naja er zijn nu dus allemaal maatregelen waardoor ik de hoop weer terug zal vinden zeggen ze. en er zijn dus maatregelen waardoor ik wat beschermd word tegenmezelf. dus ja, ik weet niet of dit verhaal wat te volgen is. en anders vragen jullie maar.

ik ben er zelf ook wel wat van geschrokken, en het is allemaal nog wat onwerkelijk,
maar als het goed is, moet de hoop weer terug komen, en gaan er nu dingen gebeuren die toch zullen gaan helpen. en dat moet ik nu maar gewoon ondervinden, want ik heb nu zo 1 2 3 geen mogelijkheden om heel makkelijk zelfmoord te plegen. dus ik zal weer proberen om door tevechten.
sorry
sorry dat ik op wou geven
terwjil ik ook wel weet dat er mensen zijn die van mij houden
en dat ik die heel veel verdriet heb gedaan/ verdriet doe.
maar dat besef was er woensdag ook wel, maar de wanhoop overheerste.
sorry
sorry
sorry
ik zal weer proberen om op mezelf te gaan passen..

6  Maart Acda en de Munnik
in de Harmonie in Leeuwarden!!

en wij hebben de laatste 3 kaarten !!! =)

En dat wachten laat mij me zo machteloos voelen,
en juist dat gevoel, maakt me ontzettend bang.

Peter, ik hoop zo op goed nieuws, en hoop heel erg dat alles goed komt.
Never Give Up Hope

Omdat dit op het moment de waarheid is.

Ik voel me k*t.
ongelovelijk k*t.
en ja, ik heb al met groepsleiding gepraat vandaag.
en Nee het heeft niet geholpen.
heb net drie kwartier buiten in de kou gezeten. zonder jas aan
en nu ben ik niet meer op t randje van flippen.
dus ik kan straks als ik gezinsgesprek heb mijn masker wel weer opzetten.
maar ik ben een emotioneel wrak vandaag.
en wou dat ik mijn leven even uit kon zetten.
aangezien ik charlotte beloofd heb geen zelfmoord te plegen,
en ik ook nog lieve vrienden heb,
is zelfmoord geen optie.
maar wat zou ik dat nu graag willen,
eindelijk verlost van deze ellende.
het is allemaal zo ontzettend zwaar

een meisje hier, die voelt zich nu vet rot,
en nu komt haar moeder langs, zodat ze even een vertrouwd iemand om zich heen heeft.
zij heeft zo'n goede band met haar moeder..
ik ben er eigenlijk wel een beetje jaloers op.
wou dat ik ook zo'n goede band met mijn ouders had..

ik ben verdrietig, bang, wanhopig en paniekerig nu.
maar ik zal mijn masker weer opzetten,
en weer doen alsof het goed gaat
want mijn ouders komen zo
en we hebben zo gesprek

excuses voor dit niet zo vrolijke logje
maar ik ben het licht kwijt,
in deze duisternis.
en ik hoop dat ik die snel weer vinden zal.

wazigheid

ben bang voor wat de toekomst brengen gaat.
maar ik weet ook,
dat als ik wil dat mijn toekomst een beetje oké is..
dat ik hier door heen moet.
omdat mijn toekomst dan misschien nog wat dragelijker wordt.
maar ik ben bang,
er is al zoveel gebeurd in de afgelopen 17 jaar, wat komt er nog??"
wat doet mijn lichaam? word die pijn nog erger? zo erg dat ik uiteindelijk niks meer kan?
of valt t mee, en is t hoe t blijft? wat overigens ook niet echt fijn is, maargoed..
ik ben bang. en heb net mijn angst met groepsleiding gedeeld..
dus nu ben ik een emotioneel wrakje.
en het liefst wil ik weer terug onder mijn bureau kruipen.
heb ik net ook bijna 2 uur gedaan.
maar k moest maar even naar de groep..
omdat k me zo rot voel.
en nu zit ik hier
een zwaar wazig verhaal te typen.
waarover ik twijvel, of ik het moet publiceren.
ik heb verder wel een goed weekend gehad hoor,,
qua geestelijke dingen enzo dan.
alleen nu even een dipmoment.
ben bang,
voor alles,
alles van nu,
en alles wat er nu gebeurd.
alles voelt bedrijgend.
ik wou dat ik even tijdelijk weg kon vliegen..
net als in het gedicht,
dat esther een tijd geleden voor me geschreven heeft..
die staat hier ook wel ergens :)
naja ik stop maar weer met dit wazige verhaal, hiep hoi.

Love.

Omdat dit is, hoe het leven er voor mij uitziet.

Dear Loved One,



I am sending this letter to help you understand my feelings as I deal with HMS/HEDS and the changes it brings to my life. I am scared. I don't know what the future holds for me. Will I end up disabled, in a wheelchair or will I be one of the lucky ones. If you find me being quiet and reflective, please don't think I am upset with you. I am trying to sort out my fears.
I am angry. HMS/HEDS has taken so much away from me. I can no longer do many of things I enjoy doing. I sometimes have difficulty just completing simple tasks. If I appear angry please understand it is the disease I am angry with, not you.
Please don't assume you know what is best for me. HMS/HEDS has affected my joints, not my mind. I am capable of making my own decisions. If I make the wrong decision, it is I who has to deal with the consequences. I still want to be part of the "gang." Please continue to invite me to participate in activities. I'll decide if I am capable of it. You may think you are being considerate by not inviting me to go ice-skating with everyone else, but it hurts when you exclude me. Maybe I can't skate with everyone else but I can bring the hot chocolate and watch.
Don't tell me how Auntie Mary cured her joint problems by drinking vinegar or any other supposed remedy. I have done much research and I keep up on current treatment options. I speak with my doctor regularly, if there is a possible treatment out there, I will know about it.
Please don't tell me you know how I feel. You don't. Don't offer me sympathy; I don't want your pity. But do offer me support and understanding, which I appreciate. I know sometimes I look perfectly healthy, but looks can be deceiving. Please understand that I am dealing with invisible pain and a lot of fatigue. Even on a good day I feel like you do when you have the flu, tired, achy and sore. Please keep that in mind.
I want you to know that the pain from HMS/HEDS moves around. Just because I climbed the stairs yesterday doesn't mean I can do it today. Yesterday my shoulder was throbbing; today it is my knee, who knows what it will be tomorrow.
Finally, please remember that I am the same person I was before I was diagnosed with this; HMS/HEDS doesn't change the heart and soul. I still laugh, I still cry. I still love and I still hate. I am me, I am not my disease. Please continue to love me just as you did before. I need lots of love, understanding, support and hugs, just like you.




Niet zelf geschreven.

geschreven op school. in een dipmoment.

Vast, muurvast.

Zoveel gedachtes,
Zoveel emoties,
Zoveel gebeurtenissen
Ze willen weg,
Ze willen er uit

Maar de woorden komen niet over mijn lippen.
De letters niet uit mijn pen.
Ze willen er uit
Ze willen weg.
Maar er is iets dat ze tegenhoud
Iets dat nog sterker is dan de wil om er uit te mogen

Het is zo beklemmend
Het is een tweestrijd
Het wil weg,
Maar het lukt niet.
Het is als het slot op de deur
Als het mes op mijn keel,
Weg, Weg, Weg.
Dat is wat ik wou,

Zoveel gedachtes,
Zoveel emoties,
Zoveel gebeurtenissen,
Ze willen weg,
Ze willen er uit,
Maar het lukt niet,

Ik zit vast, Muurvast.

de plannen zijn omgegooid.

we konden 2 weken in slaan.

eerst traumastuk
daarna de rest.

of

eerst de rest
daarna traumastuk.

we zouden dus eigenlijk eerst traumadingen doen, en daarna de rest.
dit omdat ik al begonnen was met EMDR voordat ik in de swing kwam.
mijn arts had er al wel wat vraagtekens bij, dit omdat ik helemaal niet stabiel ben.
het gaat nog vaak mis, 's ochtends gaat het prima, dan ben ik nog uitgerust.
maar tegen de loop van de dag ben ik zo moe.. dat ik het niet meer red om overeind te blijven.
en dan stort ik in. ik ben totaal niet stabiel, mijn emoties gaan alle kanten op.
zo kan ik me eerst vrolijk voelen en daarna zie ik t allemaal niet meer zitten.
we hebben besloten om het roer om te gooien. ook omdat er toch wel een redelijk lange wachtlijst staat op die EMDR. maar ook omdat de EMDR en traumaverwerking waarschijnljik veel meer effect heeft als ik stabiel ben. nu ga ik dus volgende week beginnen om met een psychologe te praten, en vanalles meer om tot rust te komen. ik moet eerst rust hebben in mezelf, pas daarna kan ik verder.
als de observatieperiode geweest is ga ik naar de dagbehandeling. als we alle andere dingen hebben aangepakt gaan we verder met het trauma stuk.
dus eerst
-zelfvertrouwen terugkrijgen.
- van mezelf leren houden.
- vertrouwen in omgeving terug krijgen( vooral in mannen..)
- weer vrolijker zijn( depressie aanpakken..)
- met emoties leren omgaan
- me leren uiten.
- van mezelf aangeven als het niet goed gaat, ipv met masker oplopen.

en dan daarna nog dat trauma stuk. maar we gaan dus eerst de rest doen.
ook al komt een groot deel wel voort uit trauma stuk. pas als ik de rest onder controle heb,
ben ik ook echt sterk genoeg om het hele traumastuk aan te pakken. de kans dat ik alleen maar verder instort als we t trauma nu opgaan halen is nogal groot. dus eerst stabiliseren, eerst tot rust komen, eerst weer gelukkiger worden, eerst weer leven. en dan de rest.
maar om echt aan de rest te gaan werken moeten we wel eerst proberen om die traumas minder opdringerig te laten worden.
ik ga volgende week met een vrouw praten ze is psychologe geloof ik, en dan gaan we dus eerst proberen die trauma's minder opdringerig te laten worden. en dan in de dagbehandeling al die bovenstaande punten aanpakken. en dan als ik er sterk genoeg voor ben gaan we die trauma's doen.
naja klinkt al met al best goed toch? nu maar afwachten of het echt zo goed gaat werken.
maar laat ik er iniedergeval met een open mind door heen gaan.

het is best heftig.. als je 2 jaar lang gevochten hebt
als alle orthopeden in Leeuwarden je gezien hebben
je naar ongeveer de beste orthopeed in nederland bent geweest
door een professor in Nijmegen geopereerd bent
2 maanden gewone fysio
daarna nog anderhalf jaar 2x in de week fysio in het ziekenhuis
masages hebt gehad
en dan
hoor je;

Jou knie die trekt die prikkels niet.
De sporten die je graag wilt, die kun je niet meer.
je kunt nog lopen fietsen en misschien nog roeien.
maar beter dan dit wordt het niet.
Het wordt nooit meer beter.
Je kunt nooit meer sporten.

dat was heftig.
En ik ben er best wel kapot van..



verder heb ik heb veel nieuws,
heel veel nieuws  =)
dat komt nog.
dit weekend.

Laugh.Live.Love

en toen was de computer weer kapot..
na 6 weken gewacht te hebben,
hebben we wel 2 dagen een computer gehad!!!

automatisch komt nu de vraag in jullie op;
Hoe typ je dit dan?

nou dat is vrij simpel.
we zijn even naar de computer van een andere groep gegaan..

maargoed,
weg computer
bye bye
leuk je gekent te hebben

Eindelijk hier weer een computer. na ongeveer 6 weken is ie dus weer terug.
dus zal ik jullie hier wat meer op de hoogte gaan houden.
t is nu weekend, en bijna iedereen is weg.
of op weekend, of even ergens op visite.
en ik zit lekker muziek te luisteren achter de computer.
en hier schrijven dus,,

hoe het hier gaat?
uhm k weet niet..
t is zegmaar nog niet echt behandeling, eigenlijk alleen observatie.
en daarom schiet het ook niet echt op, en voel ik me zeker nog niet beter..
dat is dus wel jammer.
1 maart is mijn diagnostiek. dan zien we weer verder
maar als het goed is, begin ik al wel tijdens de observatieperiode met EMDR.
dat hoor ik denk ik 1 dezer dagen wel..
t is vooral één grote waas in mijn hoofd..
soms voel k me goed, en heb k weer hoop dat het goed voelt
maar dat kan 1 seconde later weer weg zijn,
naja aan dit bericht is denk ik ook wel te zien hoe helder dit bericht is
k weet niet
k klik maar gewoon op publiceren..
want dan weten jullie iniedergeval een beetje hoe het hier gaat.
heel wisselend dus, en behandeling heb k nog niet echt ofzo
vooral observatie
en binnenkort EMDR..
ohja, k had dinsdag ofzo PMT..
en daar had ze dan een lijstje met dingen over mij,
diagnose dingen enzo.. was wel confronterend..

1. knie problemen.
2. Psychische ziekte bij moeder
3. Trauma(s)
4. depressieve stemming
5. emotieregulatie probleem.
6. automutilatie werkt verslavend
7. Problemen binnen familie.

heerlijjk zo'n lijstje. maargoed,
ze willen me nog een hele tijd observeren..
dus ben benieuwd wat hier nog bij komt.
blegh
k weet niet
wazigheid
k klik wel gewoon op publiceren
en dan ga k douchen ofzo
k zie wel
doei

Op mijn tenen sta ik op de bodem,
met mijn hoofd net boven het water.
maar er komt steeds meer water bij
en het lijkt niet meer weg te kunnen
happend naar adem.
nog een beetje meer, en ik kan niet meer bij de bodem.
ik ben moe
zo moe
om de hele tijd op je tenen te lopen.
en straks te moeten blijven zwemmen.
ik wou dat ik gewoon op de bodem kon zitten, en uit kon rusten.
maar het water blijft komen
het water blijft stijgen.
als ik moe ben,
dan houden mijn vrienden mijn hoofd boven water.
maar zij kunnen niet voor eeuwig mijn hoofd boven water houden
ooit zal het water toch weer weg moeten trekken?
ben alleen bang..
bang dat het te laat zal zijn.
en dat ik t straks niet meer red
om elke dag te blijven vechten.
ik blijf vechten tot het eind.
alleen het eind lijkt soms wel heel dicht bij..


Er zijn nog vele momenten waar de grond helemaal onder mijn voeten wordt weg getrokken.
momenten waarop ik heel erg suicidaal wordt.
niet dat ik het voor mezelf erg zou vinden als ik dood zou zijn.
maar na gister is het besef hoe lief mijn vrienden zijn, en hoe belangrijk ze voor me zijn wel weer
terug gekomen. ook dat zij echt van  me houden..
dat idee beangstigt me nog vaak. maar voor hun zal ik blijven vechten
omdat ik nog mooie momenten met hun meemaken wil.
op mijn kamer in de swing ga ik allemaal foto's plaatsen van mijn goede vriendinnen.
en dan hang ik er een briefje onder
Hier doe je het voor.
en ik hoop dat dat me wat kan helpen, om toch van mn mesjes af te blijven.
en toch niet naar de trein te gaan..( of naja afgelopen keren tegengehouden te moeten worden om naar de trein te gaan...)
ik blijf vechten tot t eind, maar vaak voelt het alsof het einde toch wel heel dichtbij is.

ik ben weer terug gegaan naar mijn oude vertrouwde zwarte lay-out.. ik miste het toch wel.
hij is een stuk minder dan die vorrige blauw met witte. maar wel weer iets vrolijker dan die daarvoor.
ik werd gek van dat vrolijke optimistische blauw. als het weer wat beter gaat komt er vast wel weer wat meer kleur. en tsja.. het is misschien allemaal niet zo vrolijk. maar dat ben ik ook niet.
maar hoop hou ik wel. ik blijf wel vechten.
maar misschien houd ik ook gewoon wel van zwart. het is zo duister, en zo mooi tegelijk.
naja we zien allemaal wel.
vandaag vieren we de verjaardag van Andrea( mijn zus) en tegelijk haar afscheidsfeestje,
dinsdag vliegt ze naar Singapore.. voor een half jaar. dat wordt wel wennen, maar ik vind het heel erg leuk voor haar! vanavond weer terug naar de swing. eindelijk weer rust. het is hier thuis altijd druk, elk weekend moet ik weer vanalles. komt er steeds visite etc. en daar heb k helemaal geen behoefte aan.. maargoed. t is zo. vanavond weer terug, eindelijk weer rust. en dan ga ik maandag toch maar even met de arts praten. want kheb sinds k van de mirtazapine af ben veel meer aanvalletjes enzo, en slaap heel slecht. soms nachten bijna niet, en andere nachten slaap ik wel, maar ben ik 's ochtends nog veel moeier, want dan heb k zo veel rare dromen, en lig k de hele nacht te zweten etc etc. schiet ook niet echt op dus..
moet maar even zien wat we daarmee gaan doen.

meer heb k even niet te schrijven.. excuses voor mijn niet zo hele vrolijke lay-out..

Liefs

Help, I have done it all again

I have been here many times before

Hurt myself again today

And, the worst part is there's no-one else to blame

Be my friend

Hold me, wrap me up

Unfold me

I am small

and needy
Warm me up
And breathe me

Ouch I have lost myself again
Lost myself and I am nowhere to be found,
Yeah I think that I might break
Lost myself again and I feel unsafe

Be my friend
Hold me, wrap me up
Unfold me
I am small

and needy

Warm me up

And breathe me

----------------------------------------------------------------------------------------------
TWLOHA

To Write Love On Her Arms <3

2009

Een jaar waarin veel gebeurd is. Mooie en minder mooie dingen. Zoals velen weten gaat het niet goed met mij. Maar ben ik nu in goede handen, over alle dingen die gebeurd zijn en alle verdrietige dingen van dit jaar daar kan ik wel bij stil gaan staan, maar kom op.. daar word niemand vrolijker van toch. Dit jaar wordt voor mij een zwaar jaar waarin ik zeker vechten ga. Ik heb voor mezelf een aantal doelen gesteld, en ga mijn best doen om ze te bereiken.

- Ik ga vechten voor wat ik waard ben.
- Leren met emoties om te gaan, en dus mijn emotie regulatie probleem aan pakken.
- Ik ga er aan werken om alles te verwerken.( dus de ptss de baas leren te zijn.)
- Vechten om weer vrolijk te kunnen zijn, en oprecht te kunnen lachen.( say goodbye to depression)
- Zelfacceptatie.
- En bovenal trying to love myself. In plaats van mezelf vooral te haten.
- Stoppen met zelfbeschadiging.
- Doen waar IK zin in heb.
- Mezelf op de eerste plaats zetten. ( misschien wat egoïstisch maar wel belangrijk.)
- Minder denken, meer doen. Niet alles willen overzien.
- En bovenal.. het belangrijkste… LEVEN!!!
- Live.Love.Laugh.

Veel doelen heb ik gesteld, het gaat zwaar worden om alles te bereiken, maar zeker niet onmogelijk. Maargoed, ook in 2009 zijn er vele mooie dingen gebeurd. en heb ik met sommige mensen hele waardevolle momenten gehad. Deze zijn misschien nog wel belangrijker, en daarom wil ik ze zeker een plaatsje geven hier.

- Ik heb mijn plaats gevonden in de ont-moeting.
- Hele bijzondere nieuwe vriendschappen gekregen.
- Het feest bij Jo thuis.
- leren huilen en knuffelen. en soms zelfs me kwetsbaar opstellen.
- Hardlopen
- Etentje bij tamir
- Goede mooie gesprekken met bijzondere personen.
- Groen Haar.
- En er dan maar spontaan een pony in knippen.
- Dansen op straat en met lantaarnpalen.
- Blowen op t strand.
- Met Sjoerd naar Parijs.
- Nieuw jaar, nieuwe klas.
- Punt 4.
- Post.
- FriesJongerenKoor
- Groep 1
- Ameland met vrienden.
- Naar Bulgarije.
- Hard mee zingen op muziek.
- Lol met collega’s tijdens werk.
- Samen met Alet een avond stappen, en er vervolgends voor zorgen dat erik een boete krijgt van 90 euro.
- Lol tijdens NLT. Plantjes namen geven en met zn allen de docenten afkraken.
- Oranje Bierhuis
- Spelen met talentenavond
- Fries Jeugd Parlement
- Roeien
- Optreden in de grote kerk
- Charlotte een drukmaak kusje geven.
- Nieuwe mensen ontmoeten. In de ont-moeting, swing, klas en via internet.
- Beloftes maken met anderen.
- Met zijn allen diedier in het water gooien
- Stoppen met kniegroep
- Aan tafel dierengeluiden naar elkaar beginnen te maken.
- Lol met krista.
- Met jing vrolijk mee zingen op nummers die helemaal niet vrolijk zijn.
- TWLOHA
- Het forum.
- Knuffelen met mn goede vrienden.
- Samen lachen samen huilen.
- Vallen en weer opstaan.
- Waterpijp roken
- Met Lilianna ons verstoppen op het bovenste stukje van het gebouw en ons verschuilen voor de leiding.
- Chocolademelk halen met jing en er vervolgens een grote bende van maken.
- Telefoneren met Lisa
- Stappen met collega’s
- Rolstoelrace door de doelesteeg
- Slapen met de knuffel die ik van monique heb gekregen
- Fotograferen.
-  Mijn Ipod touch
- Op de kachel zitten met Sjoerd

Zo terugkijkend op zo’n lange lijst zijn er toch mooie dingen gebeurd. hier staan ze natuurlijk lang niet allemaal. Helaas werd dit jaar voor mij vooral overspoeld met veel verdriet. En veel problemen. Maar nu met mijn opname in de swing, en binnenkort EMDR en later nog meer therapieen ga ik proberen om mijn doelen op het bovenste lijstje te behalen.

Ik wil bij deze de mensen die mij door dik en dun gesteund hebben, bedanken. Namen noemen hoeft niet, de mensen die er echt voor me zijn die weten dat. Dankzij de lieve mensen om me heen heb ik toch besloten hulp te zoeken. Intensievere hulp. Dit is allemaal snel gebeurd, en ook in de swing heb ik in een korte tijd hele waardevolle mensen ontmoet. Die zeker een plekje in mijn hart hebben gekregen.

Enjoy 2010. En Keep on fighting.