wazigheid

ben bang voor wat de toekomst brengen gaat.
maar ik weet ook,
dat als ik wil dat mijn toekomst een beetje oké is..
dat ik hier door heen moet.
omdat mijn toekomst dan misschien nog wat dragelijker wordt.
maar ik ben bang,
er is al zoveel gebeurd in de afgelopen 17 jaar, wat komt er nog??"
wat doet mijn lichaam? word die pijn nog erger? zo erg dat ik uiteindelijk niks meer kan?
of valt t mee, en is t hoe t blijft? wat overigens ook niet echt fijn is, maargoed..
ik ben bang. en heb net mijn angst met groepsleiding gedeeld..
dus nu ben ik een emotioneel wrakje.
en het liefst wil ik weer terug onder mijn bureau kruipen.
heb ik net ook bijna 2 uur gedaan.
maar k moest maar even naar de groep..
omdat k me zo rot voel.
en nu zit ik hier
een zwaar wazig verhaal te typen.
waarover ik twijvel, of ik het moet publiceren.
ik heb verder wel een goed weekend gehad hoor,,
qua geestelijke dingen enzo dan.
alleen nu even een dipmoment.
ben bang,
voor alles,
alles van nu,
en alles wat er nu gebeurd.
alles voelt bedrijgend.
ik wou dat ik even tijdelijk weg kon vliegen..
net als in het gedicht,
dat esther een tijd geleden voor me geschreven heeft..
die staat hier ook wel ergens :)
naja ik stop maar weer met dit wazige verhaal, hiep hoi.

Love.