Omdat dit op het moment de waarheid is.

Ik voel me k*t.
ongelovelijk k*t.
en ja, ik heb al met groepsleiding gepraat vandaag.
en Nee het heeft niet geholpen.
heb net drie kwartier buiten in de kou gezeten. zonder jas aan
en nu ben ik niet meer op t randje van flippen.
dus ik kan straks als ik gezinsgesprek heb mijn masker wel weer opzetten.
maar ik ben een emotioneel wrak vandaag.
en wou dat ik mijn leven even uit kon zetten.
aangezien ik charlotte beloofd heb geen zelfmoord te plegen,
en ik ook nog lieve vrienden heb,
is zelfmoord geen optie.
maar wat zou ik dat nu graag willen,
eindelijk verlost van deze ellende.
het is allemaal zo ontzettend zwaar

een meisje hier, die voelt zich nu vet rot,
en nu komt haar moeder langs, zodat ze even een vertrouwd iemand om zich heen heeft.
zij heeft zo'n goede band met haar moeder..
ik ben er eigenlijk wel een beetje jaloers op.
wou dat ik ook zo'n goede band met mijn ouders had..

ik ben verdrietig, bang, wanhopig en paniekerig nu.
maar ik zal mijn masker weer opzetten,
en weer doen alsof het goed gaat
want mijn ouders komen zo
en we hebben zo gesprek

excuses voor dit niet zo vrolijke logje
maar ik ben het licht kwijt,
in deze duisternis.
en ik hoop dat ik die snel weer vinden zal.