.

eerlijkheid, dat is belangrijk.
dus ik zal hier ook eerlijk zijn naar jullie,
ondanks dat ik dat verschrikkelijk moeilijk vind,
en ik niet wil dat jullie je zorgen gaan maken..
maar door niks te zeggen, of door te beweren dat het goed gaat..
dan ben ik niet eerlijk,
niet naar jullie, en niet naar mijzelf.

het gaat inmiddels weer een klein beetje beter, maar heb heftige periode gehad
die uiteindelijk denk ik wel tot goede dingen zal lijden.
ik heb inmiddels niet meer al mijn vrijheden, mag nog wel naar buiten maar alleen als er anderen bij zijn. dit mogen ook vrienden ofzo zijn. maar gewoon niet meer alleen. dit allemaal na afgelopen woensdag en donderdag.
afgelopen tijd begon ik weer steeds suicidaler te worden, en ging het heel erg achteruit. en na dinsdag in groningen geweest te zijn, om te winkelen, woensdag zwembad, systeemgesprek + gala werd het mij allemaal te veel. ik kan al die prikkels niet hebben,
ik ben nu 14 weken hier in de swing, en merk amper vooruitgang.
we zijn nog steeds niet echt begonnen met behandeling, en moet sowiezo nog tot maandag wachten tot diagnostiek en dan zal ik uiteindelijk echt in behandeling gaan.
maar als je er elke keer weer achter komt, welke dingen allemaal niet lukken en je eigenlijk geen vooruitgang merkt. ondanks dat iedereen maar zegt dat ik het zo goed doe etc. ja okee sommige dingen gaan misschien beter dan eerst. maar ik voel me verder nog helemaal niks beter, k voel me nog steeds ontzettend rot.
toen ik uiteindelijk besloot om naar de swing te gaan, had ik hoop, en wou ik weer vechten, inmiddels na 14 weken ben ik de hoop wat kwijt. en woensdagavond tijdens het gala hier werd t me te veel. ik ben van t gala weggelopen en daarna heel veel in mijn arm gesneden, en opgegeven moment merkte ik dat dat mij amper rustig maakte, en dat ik me nog steeds heel rot voelde, en bovendien wou t niet echt stoppen met bloeden, dus ik bedacht dat ik maar leiding nodig had, dus toen heb ik een meisje van hier gesmst, of ze alsjeblieft iemand van de leiding wou sturen omdat het helemaal mis ging. dus uiteindelijjk kwam eerst dat meisje aangesprint, die schrok natuurlijk heel erg, omdat het nogal een bende was, en daarna kwam leiding. die heeft mijn arm verbonden en daarna mocht ik niet meer naar mijn kamer, en heb ik nog even met haar gepraat. maar eigenlijk hielp ook dat mij niet om mij beter te voelen, dus ik zat de hele tijd in de woonkamer en het werd maar erger en erger in mijn hoofd. dus uiteindelijk ben ik naar mijn kamer gegaan met het excuus dat ik andere kleren aan ging doen( ik had nog mijn gala jurk aan). ik trok het niet meer, en ik was de hoop kwijt. toen begon ik met een overdosis pillen innemen, ik had er meer dan 200 op mijn kamer( slaappillen, paracetemol & ibubrofen) maar nadat ik er 60 gehad had, viel ineens mijn blik op een foto van mijn zus, en toen bedacht ik mij, dat ik het haar niet aan kan doen, dat zij voor mij terug zou moeten komen uit singapore. dus toen ben ik naar de groepsleiding gegaan en vertelde dat ik 60 pillen had gehad, en dat is natuurlijk veel te veel. en is hardstikke slecht voor je, dus de leiding gelijk met de dienstdoende arts bellen en ze vertelden mij alvast dat ik mijn spullen moest gaan pakken en dat ik naar het ziekenhuis moest. die dienstdoende arts zei dat er een ambulance moest komen omdat ik met spoed naar het ziekenhuis moest, maar ik wou niet met ambulance, dus heb ik alles geprobeerd zodat ik niet met ambulance moest, en uiteindelijk heb ik ze overghaald dat we met een swingbusje gingen, maar dan moesten er wel persé 2 groepsleiding mee. dus dat is uiteindelijk gebeurd. in het ziekenhuis stonden er al gelijk artsen en verpleegkundigen te wachten en werden er meteen allemaal tests gedaan en is mijn maag gespoeld en daarna allemaal medicijnen erin, norrit en nog meer spul. dit om mijn maag lever en nieren enzo te beschermen. al gelijk werd duidelijk dat ik er sowiezo nog die nacht moest blijven en misschien langer, maar dat hing af van de bloeduitslagen etc. ik kreeg infuus met een spul erin dat aan de paracetemol bind, zodat het niet in je bloed blijft.
die nacht om 3 uur moest ik nog bloed prikken, en de volgende dag om 12 uur mocht infuus eruit, mijn lever etc zijn niet blijven beschadigd, ze hebben wel een behoorlijke klap gehad, en zijn ook wel beschadigd enzo, maar het zal vanzelf weer herstellen. dus kon er nog wel even last van houden, maar het komt wel weer allemaal goed. en dus mocht ik gistermiddag weer naar de swing. wederom door 2 begeleiders opgehaald.
mijn ouders zijn wel gelijk die avond ingelicht, en zijn nog naar t ziekenhuis gekomen enzo. was allemaal heel wazig, maar ik kan het me ook niet zo goed meer herinneren allemaal, want ik zakte steeds weg enzo, en dan werd er vanalles tegen me gezegt dat ik bij moest blijven ofzo, beetje vaag allemaal.
daarna nog met mijn arts hier gepraat, en daarin heb ik heel veel uitgelegd. en ik denk dat voor hem nu heel veel duidelijk is, heb dingen verteld, die me eerder niet gelukt zijn. maargoed het was niet zo'n slimme actie. maar ik ben gewoon de hoop kwijt. en naja er zijn nu dus allemaal maatregelen waardoor ik de hoop weer terug zal vinden zeggen ze. en er zijn dus maatregelen waardoor ik wat beschermd word tegenmezelf. dus ja, ik weet niet of dit verhaal wat te volgen is. en anders vragen jullie maar.

ik ben er zelf ook wel wat van geschrokken, en het is allemaal nog wat onwerkelijk,
maar als het goed is, moet de hoop weer terug komen, en gaan er nu dingen gebeuren die toch zullen gaan helpen. en dat moet ik nu maar gewoon ondervinden, want ik heb nu zo 1 2 3 geen mogelijkheden om heel makkelijk zelfmoord te plegen. dus ik zal weer proberen om door tevechten.
sorry
sorry dat ik op wou geven
terwjil ik ook wel weet dat er mensen zijn die van mij houden
en dat ik die heel veel verdriet heb gedaan/ verdriet doe.
maar dat besef was er woensdag ook wel, maar de wanhoop overheerste.
sorry
sorry
sorry
ik zal weer proberen om op mezelf te gaan passen..