.

de afgelopen dagen voel ik me echt als een stuiterbal,,
ben net 4 dagen met S. in parijs geweest, dat was heel fijn!
wel wat mindere momenten, bijv. de metro.. het was daar druk en je stond allemaal heel dicht op elkaar, en dat voelde heel erg beklemmend.
of van die leuke parijzenaars, van die nare mannetjes, die je ongeveer de kleren uit kijken..
pff, zulke momenten waren voor mij heel zwaar, om met mijn volledige verstand in het hier en nu te blijven, maaar het is me nog redelijk gelukt!
verder heb ik veel leuke dingen gedaan, veel gezien, en uren op ons frans balkon door gebracht!
donderdagavond ben ik met mijn zus naar de nieuwste harry potter geweest, die was best leuk!
maar ik denk dat ik gewoon te veel gedaan had die dagen, want af en toe leek het net alsof alles op mij af kwam., zoveel mensen, zoveel geluiden, zoveel bewegingen.
vind dat nog heel moeilijk, kan dat nog niet zo goed aan..

Gisteravond ben ik OP DE FIETS naar een vriend zijn huis gegaan, en daar met nog een paar anderen de hele avond buiten gezeten, waterpijp gerookt etc. dat was zo fijn, geen zeurende ouders( want die zijn op vakantie) maar gewoon op de fiets weg, en naar huis gaan als je daar zin in hebt, dat was dus om een uur of 2 vannacht, maar dat boeit niet want ik hoefte niet te werken, =)

ik denk veel na deze dagen, ik heb vakantie, dan krijg je dat ;)
een vriendin van mij schreef op haar blog,(op hyves)

donderdag, 15:54 - 13 xbekeken

ik wil even melden dat ik gewoon heel erg gelukkig ben.


En begrijp me niet verkeerd allemaal, ik ben heel blij voor haar, dat ze eindelijkkk zichzelf kan zijn, en heel erg gelukkig is!
en dan ga je nadenken, ben ik gelukkig?
en tsja t grootste deel van de tijd is het antwoord nee.
ik heb gelukkig inmiddels wel vaker goede momenten, in parijs bijv. of gisteravond,
maar het grootste gedeelte van de tijd is het een gevecht,
een gevecht in mijn hoofd om overeind te blijven, met mijn gedachten in het hier en nu.
en tsja, mensen zoals zij maken zich zorgen om of hun cijfers goed genoeg zijn, en of ze wel nar dat éne feest kunnen. dat voelt dan zo oneerlijk, ik wou dat ik me om zulke dingetjes zorgen kon gaan maken.
ik wou dat ik gelukkig was, dat is het enige dat ik wil.
gelukkig heb ik wel weer wat momentjes er tussen zitten waar ik me goed voel, maar dat is nog zeker niet van dagelijks belang.
ik wou dat alles wat makkelijker was,
dat het niet zo verdomd zwaar en moeilijk was om gewoon de dagelijkse dingen te doen,
gewoon met mensen om je heen, gewoon jezelf te blijven.
zonder dat je dan ondertussen ook nog een heel gevecht moet houden in je gedachten.
soms is t leven zwaar, maar ik blijf vechten, ik zal niet opgeven, voordat ik de strijd met PTSS eindelijk gewonnen heb!



Ik zet binnekort hier een paar foto's van parijs op, maar mn comp. heeft nogal moeite met al die foto's aangezien mn bulgarije fotos ook nog op mn camera stonden, en al met al zijn dat nogal wat;)

liefs,